Twee gezichten van... Nr. 48: De katholieke kerk in Maasland 

In de rubriek 'De twee gezichten van…' staan maandelijks twee afbeeldingen centraal. De tekst van deze aflevering is verzorgd door Trudy Werner van de Historische Vereniging Maasland. Henk Groenendaal maakte de foto anno 2006. Reacties en suggesties van lezers zijn van harte welkom. Deze maand deel 48.

Na de reformatie eind zestiende eeuw kwam de middeleeuwse dorpskerk in protestants bezit en was het katholiek gebleven deel van de Maaslandse bevolking gedwongen zich in een schuilkerk terug te trekken. Deze kerkschuur ‘De Kluis’ genaamd, moet gelegen hebben op het land van de katholieke boer Langelaan. Hoewel officieel niet toegestaan, werd deze schuurkerk in de loop der tijd omgevormd tot een echt kerkgebouw: de Maria Magdalenakerk.

De kerk dateert uit het jaar 1887 en is een ontwerp van architect E.J. Margry (1841-1891). Deze neogotische kerk verving een eenvoudiger kerk met een lagere toren.
De toenmalige pastoor Schluter (1884-1891) had het initiatief genomen voor de bouw van een nieuwe kerk. Waarom is onduidelijk, wellicht was de oude kerk te klein geworden of verkeerde in slechte staat.

De katholieke kerk stond toentertijd buiten de dorpskom. Rondom de kerk lagen weilanden en tuinderijen. In 1829 kreeg de kerk toestemming voor een eigen kerkhof. Voor die tijd werden de doden begraven in de protestante kerk en de daarbij behorende begraafplaats.
In 1902 werd de Nieuwe Kerklaan aangelegd, waardoor een betere verbinding met het dorp ontstond. Er werden tevens bomen geplant, een brug aangelegd en een lamp voor de pastorie geplaatst. Deze laan (de huidige Meester Postlaan) werd al spoedig ‘de wandelpier’ of ‘het roomse laantje‘ genoemd.

Foto van de kerk en de oude pastorie rond 1900. (foto: Museum de Schilpen)

Een inboedelbeschrijving uit 1756 toont aan dat het een indrukwekkend huis geweest moet zijn, met een groot aantal kamers waaronder zelfs ‘een bisschopskamer’! Dit was de mooiste kamer van het huis. In die periode hingen er 6 schilderijen en een spiegel met vergulde lijst. Verder stond er een staand horloge (klok), 8 stoelen en een tafel. Ook was er een ‘notenbomen’ kast met veel porselein, lakengoed en zilver bestek en een zilverkastje met een onze lieve vrouwe beeldje. De ‘zaal’ (woonkamer), de kamer van de pastoor en de boekenkamer waren eveneens rijkelijk voorzien van voorwerpen.

Op de foto zien we aan de achterkant van de pastorie een prachtige tuin met grote bomen en veel lage beplanting. Er was tevens een vijver waarin gevist kon worden. In de achttiende eeuw hebben diverse tuinbeelden, tuinbanken, vazen, Keulse potten en zelfs een ‘Turkse’ tent (oosters tuinpaviljoen) de tuin gesierd. Het is duidelijk dat de katholieke kerk het schuilkerkverleden achter zich had gelaten.